BLOG
Wielka polityka musi mieć swoje profesjonalne zaplecze. Od ideowego, czy błyszczącego w świetle jupiterów, po to niewidoczne, które sprawia, że wszystko działa. W Gdańsku to właśnie młodzi ludzie, którzy obsługiwali stanowiska komputerowe, kierowali ruchem autokarów czy dystrybuowali materiały byli gwarancją, że wszystko się udało. Że mogliśmy razem przeżywać przedwyborcze święto demokracji. Pamiętam, jak 10 lat temu w Hali Olivia odbywała się pierwsza, założycielska konwencja Platformy Obywatelskiej. Wtedy my wszyscy – młodzi wolontariusze – byliśmy motorem konwencji. W tym roku było podobnie. Ja również zaczynałam od wolontariatu. Nie zostałam wynajęta do zrobienia konkretnej pracy. Studiowałam, miałam do zagospodarowania wolny czas, chciałam działać. Powstająca PO dała mi taką możliwość. Nikt mi nie mówił, co mam robić, musiałam mieć pomysł „na siebie”. Zaczęłam od organizacji debat o przyszłości Gdańska. Pomagałam w kampanii parlamentarnej. Wystartowałam w wyborach do samorządu, wreszcie: w wyborach parlamentarnych. Platforma daje szansę każdemu, kto ma pomysły i energię, by je realizować. To w końcu partia, która swój sukces zawdzięcza nie tylko członkom, ale wszystkim tym, którzy chcą zmieniać Polskę na lepsze. Ludzi trzeba przede wszystkim mobilizować do działania. Nikt nie wykona pracy z takim zaangażowaniem i oddaniem jak ci, którzy działają dla idei, a nie dla pieniędzy. To wszystko skłania do optymistycznego myślenia o kampanii. W ludziach tkwi energia, którą wciąż udaje nam się uwalniać. Codziennie spotykam ludzi, którzy mają poczucie, że są częścią ważnego projektu, jakim jest – jakkolwiek górnolotnie to zabrzmi – lepsza przyszłość. To jest właśnie budowanie społeczeństwa obywatelskiego w praktyce. Tekst ukazał się także na www.instytutobywatelski.pl
